Gauguin en Rousseau (le douanier) | Kasper Niehaus | 1928 | H.J. Paris Amsterdam | Met 23 platen |

Gauguin en Rousseau (le douanier) | Kasper Niehaus | 1928 | H.J. Paris Amsterdam | Met 23 Platen |†Het†essentieele bij het genieten van Rousseau’s kunst is, of men op het eerste gezicht van zijn schilderijen houdt of er vriendschap mee sluit. Dan behoeft er ook niets verklaard te worden en zal men alleen bewonderen. De meeste misverstanden komen voort uit het innemen van een onjuist standpunt: men beschouwt een niet-willen als een niet-kunnen. Rousseau was te intelligent om te willen wat hij niet kon en hij had bij gebrek aan talent te veel genie om niet te kunnen wat hij wilde: in z’n oerwoudlandschappen bijv. ging hij niet uit van de uiterlijke waarneming, maar van een innerlijke voorstelling of beter gezegd, het dÈtail, het blad, de boom – die aan de scherpe en heldere gravures uit oude plantkundeboeken doen denken – berust op de waarneming, het geheel der compositie echter op de voorstelling van de wereld van zijn gemoed, die men niet zoo licht buiten zal vinden.